PEĆINCI

Opština Pećinci locirana je u Donjem, ravnom Sremu, koji se u ovom delu naziva još i Podlužje. Na istoku opština Pećinci se graniči sa beogradskim područjem, na severoistoku sa opštinom Stara Pazova, na severu i zapadu sa opštinom Ruma, a na jugu granicu čini reka Sava. Opštinsko područje ima nepravilan ovalan oblik tako što duži prečnik od 35 km ima pravac sever- jug, a kraći, u dužini od 23 km, pravac istok-zapad. U vojvođanskim razmerama površina opštine je prosečne veličine. Obuhvata površinu od 483,65 km², a prema poslednjem popisu ima 19.720 stanovnika. Opština je ustanovljena 1960. godine od perifernih delova bivših srezova Ruma, Stara Pazova i Zemun.

Opštinu Pećinci okružuje sedam gradskih naselja – Beograd, Zemun, Stara Pazova, Ruma, Sremska Mitrovica, Šabac i Obrenovac. Dominantan je gravitacioni uticaj Beograda, ali pojedina sela u manjoj ili većoj meri gravitiraju i ka ostalim gradovima.
Od međunarodnog aerodroma ” Nikola Tesla” opština Pećinci je udaljena 15 km.

Povoljan saobraćajni i geografski položaj, blizina Beograda i vazdušne luke « Nikola Tesla «, raznoliki prirodni resursi i blizina Obedske bare, samo su deo prirodnih i privrednih potencijala opštine Pećinci. Severni deo opštine preseca autoput E 70, krak Evropskog koridora 10 koji je značajna evropska komunikacija koja našu opštinu povezuje sa tržištem od nekoliko miliona ljudi.

Ukoliko Vas interesuje smeštaj u blizini, pogledajte ovde.

U Donjem Sremu kraj prirodnog rezervata i lovno ribolovnog područja Obedske bare, nalazi se selo Kupinovo, važno mesto iz doba Austro-turske granice, koje je bilo pribežište izbeglica posle svakog ratnog pustošenja i ustanaka u Srbiji.

Nastalo je kao podgrađe srednjevekovnog grada Kupnika, jedno vreme stonog mesta srpskih despota iz porodice Brankovića, uz njihovu zadužbinu crkvu Sv. Luke oko koje se formiralo naselje. Kupinovo odiše duhom stare ruralne celine. Zaštićena grupacija od devet okućnica na kraju ulice B.Mađarevića zamišljena je kao jezgro etno parka koji bi bio dopunjen najvrednijim primerima narodnog graditeljstva iz okoline.

Adresa: Branka Madžarevića 143, Kupinovo

Ukoliko Vas interesuje smeštaj u blizini, pogledajte ovde.

Srednjovekovno utvrđenje Kupinik (stari grad Kupinik) prvi put se pominje u istorijskim izvorima krajem 14. veka, ali je svakako starije.

Za istoriju srpske države vezuje se početkom 15. veka kada ga despot Stefan Lazarević dobija od Mađara. Nasleđuje ga Đurađ Branković i do konačnog pada despotovine i razaranja samog Kupinika u rukama je despotske porodice Branković. U njemu su stolovali legendarni Zmaj Ognjeni Vuk, despotica Angelina sa sinovima Đorđem i Jovanom i poslednji despot Stefan Berislavić.

Skromnih dimenzija, ali izuzetnog strateškog položaja i zanimljivog arhitektonskog izgleda, odolevao je svim napadima do 1521. godine, kada ga Turci osvajaju i razaraju.

Padom Kupinika prestala je da postoji i srpska srednjevekovna država pa Sremci vole da kažu kako je Kupinik poslednja srpska prestonica.

Do danas nije obnavljan, a njegovi ostaci i danas prkose zubu vremena.

Ukoliko Vas interesuje smeštaj u blizini, pogledajte ovde.

Srpski muzej hleba nastao je kao rezultat sakupljačko-istraživačkog rada slikara Jeremije, koji se tematikom obrednog hleba bavi više decenija. Jeremija više od trideset godina putuje po Srbiji (obišao je više od 600 sela); slika na terenu; zapisuje običaje; prikuplja recepte, etnografske predmete, obredne hlebove, pisana dokumenta, čuvajući od zaborava običaje srpskog naroda.

Srpski muzej hleba počeo je sa radom 1995. godine. Muzej obavlja delatnost sakupljanja, zaštite, čuvanja i prezentacije predmeta koji su se nekada koristili u Srbiji u procesu proizvodnje hleba. Osnovna koncepcija postavke ima za cilj da pokaže put zrna pšenice od zemlje preko hleba do neba, korespondirajući tako sa ciklusima Jeremijinih slika (ciklus zemlja, hleb i nebo).

Muzejske zbirke smeštene su na 1200 m otvorenog prostora i u niz sukcesivno podignutih objekata koje je osmislio i sagradio sam Jeremija zbog čega se kroz celokupni muzejski kompleks provlači ideja o muzeju kao o Jeremijinom umetničkom delu.

Ukupni muzejski fond formira oko 2000 predmeta razvrstanih u tri tematske zbirke: etnografsku, arheološku i likovnu.

Etnografsku zbirku čine: zbirka oruđa za obradu zemlje, zbirka predmeta za preradu pšenice i kukuruza, zbirka predmeta za mešenje i pečenje hleba, zbirka predmeta za pripremanje i služenje hrane i zbirka obrednih hlebova koju čini 96 različitih vrsta obrednih hlebova.

Arheološku zbirku čine: praistorijska i antička zbirka. U praistorijskoj zbirci nalaze se oruđa za obradu zemlje, žrnjevi za drobljenje pšenice i posude za čuvanje žita a antičku zbirku čine oruđa za obradu zemlje iz rimskog doba. U likovnoj zbirci nalaze se slike i crteži Jeremije.

Specifičnost postavke u Srpskom muzeju hleba je to što su mnogi izloženi predmeti prezentovani tako da se njihovo funkcionisanje može demonstrirati. Postoji određeni vid dodirljivosti predmeta, što omogućava bolju komunikaciju na relaciji predmet-posetilac. Izdavačka delatnost Muzeja prisutna je od osnivanja u obliku vodiča, kataloga i posebnih izdanja.

Pored svoje osnovne delatnosti Muzej organizuje stručne skupove, promocije, različite umetničke radionice a posebna pažnja se posvećuje radu sa decom školskog i predškolskog uzrasta. U okviru muzejskog kompleksa nalazi se i furuna za pečenje hleba, zvonik posvećen svetom Nikoli i suvernirica.

Muzej je za posetioce otvoren subotom i nedeljom od 10 do 17 časova. Grupne posete su moguće i radnim danom uz prethodnu najavu. Obilazak Muzeja odvija se isključivo uz pratnju vodiča.

Ukoliko Vas interesuje smeštaj u blizini, pogledajte ovde.

Specijalni rezervat prirode Obedska bara je u svetu čuveno močvarno područje, koje je kroz svoju dugu istoriju predstavljalo pravo utočište za živi svet, ali i za mnogobrojne istraživače, naučnike i ljubitelje prirode. Nalazi se u opštini Pećinci, na 45 km. udaljenosti od Beograda, a 35 od međunarodnog aerodroma “Nikola Tesla” .Ima oblik potkovice, koja predstavlja nekadašnje korito reke Save. Nastala je pre više hiljada godina i od tada do danas, mnogo toga se promenilo, ali njene prirodne vrednosti su ostale i do danas sačuvane. Bara, kao ostatak jedne močvarne sredine sa specifičnim biološkim i biogeografskim karakteristikama, predstavlja jedinstvenu pojavu u Evropi. Da bi se ova prirodna vrednost sačuvala, kompleks Obedske bare je stavljen pod zaštitu kao strogi prirodni rezervat.

Prve administrativne mere za zaštitu Obedske bare datiraju od 1874. godine, kada je bila zaštićena kao lovište austrijske carske porodice u Habsburškoj monarhiji, da bi 1919. godine bila poznato lovište dinastije Karađorđević. Na osnovu Ramsarske konvencije (1977. godine) ovo područje upisano je na listu močvara od međunarodnog značaja. Obedska bara se nalazi i na listi područja od izuzetnog značaja za ptice Evrope.

Specijalni rezervat prirode Obedska bara karakteriše izuzetno bogatstvo biodiverziteta sa značajnim prisustvom retkih i ugroženih vrsta od nacionalnog i međunarodnog značaja. U njemu se nalaze brojni osetljivi ekosistemi, posebno vlažna staništa, kao i prastare šume hrasta lužnjaka i slatine.

Na ovom srazmerno malom prostoru postoji niz različitih prirodnih sredina, različitih biotopa, u kojima se razvio i egzistira raznovrstan biljni svet. Potrebno je naglasiti značaj žbunastih, šumskih, močvarnih i livadskih zajednica za očuvanje jedinstvene bogate i raznovrsne ptičije kolonije na Obedskoj bari. Ukupno dokazano bogatstvo faune ptica je 220 vrsta, sisara 50 vrsta,16 vrsta riba, preko 1200 vrsta insekata, preko 200 vrsta zooplanktona, oko 180 vrsta gljiva, 500 vrsta biljaka i 50 vrsta mahovina.

Svake godine u avgustu na Obedskoj bari se organizuje Međunarodni-radno-istraživački kamp u kome učestvuju mladi sa gotovo svih kontinenata sveta. Zbog svega navedenog Obedska bara predstavlja, kako prirodno bogatstvo, tako i izuzetan turistički potencijal.

Ukoliko Vas interesuje smeštaj u blizini, pogledajte ovde.